شاخص قیمت تولید کننده (PPI) منعکس کننده نوسانات قیمت کالاها و خدماتی است که توسط تولیدکنندگان خریداری شده و پس از تولید محصول نهایی به فروش می رسند. در نتیجه، این شاخص به عنوان شاخصی برای سطح کلی قیمت از دیدگاه تولیدکنندگان و خریداران در بخش‌های مختلف اقتصادی مانند کشاورزی، صنعت، معدن و خدمات عمل می‌کند. دوره بررسی PPI معمولا ماهانه است و توسط نهادهایی مانند بانک مرکزی و مرکز آمار ایران به طور رسمی اعلام می شود.
PPI اساساً نرخ تورم مربوط به هزینه‌های تولیدی که کارخانه‌ها متحمل می‌شوند را نشان می‌دهد و اغلب نشانه‌های اولیه از روندهای تورمی را ارائه می‌دهد. افزایش درصد PPI نسبت به دوره قبل با افزایش تورم و در نتیجه کاهش ارزش سهام بنگاه های صنعتی و کاهش ارزش پول کشور در برابر سایرین ارتباط دارد. افزایش در PPI به معنای افزایش هزینه های تولید برای تولیدکنندگان است و در نتیجه سودآوری شرکت را کاهش می دهد.
در تحلیل بنیادی، بررسی شاخص قیمت تولیدکننده اهمیتی را به خود می گیرد زیرا تغییرات در سطح عمومی قیمت را روشن می کند و ارتباط قابل توجهی با پویایی بازار دارد. تحلیلگران از این شاخص برای پیش بینی نرخ تورم آتی و تعیین سطح تقاضای مصرف کننده استفاده می کنند.
با توجه به بینش های ذکر شده، شاخص قیمت تولیدکننده به عنوان یک عامل کلیدی اقتصاد کلان در تحلیل بنیادی مورد توجه قرار می گیرد و بینش های ارزشمندی را در مورد حرکات قیمت و روندهای اقتصادی ارائه می دهد.
شاخص قیمت تولید کننده (PPI) یک شاخص اقتصادی است که حرکت قیمت را از دیدگاه فروشندگان و تولیدکنندگان ارزیابی می کند. برخلاف شاخص قیمت مصرف کننده (CPI)، که تغییرات قیمت را از دیدگاه مصرف کننده منعکس می کند، PPI بر روی ردیابی میزان هزینه های تولیدکنندگان برای تولید کالاهای خود تمرکز می کند.
در ابتدا تا سال 1978، شاخص قیمت عمده فروشی (WPI) نامیده می شد، در سال 1982 هنگامی که اداره آمار کار همه مقادیر پایه شاخص را به 100 تنظیم کرد و آن سال را به عنوان سال پایه تعیین کرد، PPI دستخوش تحول شد. متعاقباً هرگونه نوسان قیمت نسبت به سال پایه جاری به عنوان تغییرات مثبت یا منفی در شاخص نشان داده می شود. به عنوان مثال، اگر هزینه تولید کننده برای جولای 100 و برای آگوست 115 باشد، نشان دهنده افزایش 15 درصدی هزینه های تولید از جولای تا آگوست است.
هر یک از این حوزه‌های طبقه‌بندی، بینش‌هایی را در مورد تغییرات قیمت در بخش‌های مختلف اقتصاد ارائه می‌کند و درک جامع هزینه‌های تولید و فشارهای تورمی در صنایع مختلف را تسهیل می‌کند.
طبقه بندی بر اساس شرکت های صنعتی جنبه مهمی از طبقه بندی داده های وزارت کار است. این روش طبقه‌بندی شامل اندازه‌گیری هزینه‌های تولید در صنایع مختلف، ارائه بینشی در مورد روندهای اقتصادی خاص بخش است. به عنوان مثال، در این چارچوب، هزینه های تولید در صنعت فولاد به دقت اندازه گیری و به عنوان یک شاخص ارائه می شود.
با تجزیه و تحلیل هزینه های تولید در صنایع خاص، سیاست گذاران، اقتصاددانان و سرمایه گذاران می توانند درک عمیق تری از پویایی های اقتصادی موجود در هر بخش به دست آورند. این طبقه بندی تجزیه و تحلیل و سیاست گذاری هدفمند را تسهیل می کند و به ذینفعان امکان می دهد روندها را شناسایی کنند، رقابت پذیری را ارزیابی کنند و بر اساس داده های خاص صنعت تصمیمات آگاهانه بگیرند.
طبقه‌بندی شرکت‌های کالامحور شامل گروه‌بندی صنایع و کالاها یا خدماتی است که شباهت‌های مشترک دارند. به طور معمول، صنایعی که اغلب نادیده گرفته می شوند یا صنایعی با ویژگی های مشابه در این طبقه بندی ترکیب می شوند. این گروه بندی بیش از 3800 شاخص کالاهای تولیدی و تقریباً 900 خدمات را در بر می گیرد. این شاخص ها بر اساس محصول یا خدمات نهایی که نشان می دهند سازماندهی می شوند.
با دسته بندی کالاها به این روش، تحلیلگران و سیاست گذاران می توانند روندها و نوسانات را در بخش های خاص اقتصاد ارزیابی کنند. این طبقه‌بندی تجزیه و تحلیل جامع الگوهای تولید و مصرف را تسهیل می‌کند و ذینفعان را قادر می‌سازد تا تصمیمات آگاهانه در مورد سرمایه‌گذاری، تدوین سیاست و استراتژی‌های بازار بگیرند.
طبقه بندی شرکت ها بر اساس مرحله پردازش شامل دسته بندی کالاها یا خدماتی است که هم به مصرف کنندگان نهایی و هم به مصرف کنندگان واسطه فروخته می شوند. به عنوان مثال، برخی از محصولات مانند پیچ ها ممکن است هم به عنوان محصولات نهایی به مصرف کنندگان خرده فروشی و هم به عنوان محصولات واسطه ای به کارخانه های مونتاژ الکترونیک فروخته شوند.
در این طبقه بندی، اداره آمار کار بیش از 600 پروفایل هدفمند را منتشر می کند که برخی از آنها را بر اساس شاخص های فصلی تنظیم می کند. این طرح طبقه‌بندی به سیاست‌گذاران، اقتصاددانان و کسب‌وکارها این امکان را می‌دهد که از طریق مراحل مختلف تولید و توزیع، بینشی در مورد جریان کالاها و خدمات به دست آورند. با درک چگونگی انتقال محصولات بین مصرف میانی و نهایی، ذینفعان می توانند پویایی زنجیره تامین را بهتر تجزیه و تحلیل کنند، روند بازار را ارزیابی کنند و تصمیمات آگاهانه ای در مورد تولید، مدیریت موجودی و تخصیص منابع بگیرند.
کسب و کارها از شاخص قیمت تولید کننده (PPI) به روش های مختلف برای مدیریت موثر عملیات خود استفاده می کنند. هنگام عقد قراردادهای بلندمدت با تامین کنندگان، اغلب با چالش نوسان قیمت ها در طول زمان مواجه می شوند. برای رسیدگی به این موضوع، مشاغل و تامین کنندگان معمولاً بندهایی را در قراردادهای خود وارد می کنند که هزینه ها را به شاخص هایی مانند PPI مرتبط می کند.
به عنوان مثال، شرکت A را در نظر بگیرید که قراردادی سه ساله با یک تامین کننده برای یک بخش خاص منعقد می کند. در حالی که هزینه اولیه قطعه ممکن است یک دلار باشد، قیمت آن می تواند به طور قابل توجهی در طول مدت قرارداد متفاوت باشد. برای کاهش ریسک نوسانات قیمت، قرارداد شامل مقرراتی است که بر اساس داده‌های PPI هر سه ماه یکبار قیمت قطعه تعدیل می‌شود. به عنوان مثال، اگر PPI نشان دهنده افزایش 2 درصدی پس از سه ماه باشد، هزینه تامین قطعه برای سه ماه بعدی 1.02 دلار خواهد بود. این رویکرد تامین کننده را قادر می سازد تا نوسانات قیمت را به طور موثر مدیریت کند و چنین خطراتی را به تولید کننده منتقل کند و از عملیات تجاری روان تر اطمینان حاصل کند.
محاسبه شاخص قیمت تولید کننده (PPI) شامل نظارت بر سه بخش تولید کلیدی است: شرکت های کالا محور، شرکت های صنعتی و شرکت ها بر اساس مرحله پردازش. برای تهیه شاخص PPI، اداره آمار شرکت ها را انتخاب کرده و از آنها دعوت می کند تا در نظرسنجی شرکت کنند. هنگامی که این شرکت ها موافقت کردند که شرکت کنند، یک اقتصاددان میدانی با آنها تماس می گیرد تا ارسال اطلاعات را از طریق یک پرسشنامه تسهیل کند.
جمع‌آوری داده‌ها به صورت ماهانه انجام می‌شود، معمولاً تا سه‌شنبه هفته شامل سیزدهمین روز ماه به پایان می‌رسد. اداره آمار تقریباً 25000 گزارش دریافت می کند که شامل قیمت حدود 100000 نوع مختلف کالا می شود. در مواردی که یک شرکت داده های ناقص ارائه می دهد، یک اقتصاددان برای اطمینان از تکمیل داده ها به شرکت مراجعه می کند. شرکت‌ها معمولاً هر 7 تا 8 سال یکبار چرخش می‌شوند و شرکت‌های جایگزین عمداً برای نمایندگی مؤثر صنعت مربوطه انتخاب می‌شوند. این فرآیند دقیق دقت و ارتباط PPI را تضمین می کند و بینش ارزشمندی را در مورد روند قیمت در بخش های مختلف تولید ارائه می دهد.
هنگام بحث در مورد شاخص قیمت تولید کننده (PPI)، دو تغییر اصلی وجود دارد که باید در نظر گرفته شود: شاخص PPI استاندارد و PPI اصلی.
شاخص PPI تغییرات خالص در قیمت مواد غذایی و انرژی و همچنین تغییرات قیمت در خدمات را از شاخص کل حذف می کند. این استثنا به دلیل نوسانات قابل توجه در قیمت مواد غذایی و انرژی است که پیگیری دقیق تورم تولیدکننده را به چالش می کشد. علاوه بر این، خدمات حذف می شوند زیرا حقوق و دستمزد بخش قابل توجهی از هزینه ها را در صنایع خدماتی تشکیل می دهد و نوسانات آنها می تواند به طور قابل توجهی بر هزینه کلی خدمات تأثیر بگذارد.
بسیاری از معامله گران فارکس روی PPI خالص تمرکز می کنند و آن را معامله می کنند، زیرا در مقایسه با PPI استاندارد به عنوان شاخص قابل اعتمادتری از روندها عمل می کند. PPI خالص غذا، انرژی و خدمات را مستثنی می کند و تصویر واضح تری از فشارهای تورمی اساسی در تولید ارائه می دهد. شایان ذکر است که وزن اجزای داخلی در PPI استاندارد و PPI اصلی معمولاً هر پنج سال یکبار تغییر می‌کند. علاوه بر این، مشاهده اصلاحات در داده های قبلی تا چهار ماه معمول است که از صحت و ارتباط داده های PPI در طول زمان اطمینان حاصل می کند.
تغییرات مثبت در شاخص قیمت تولید کننده نشان دهنده افزایش هزینه ها است، روندی که به طور اجتناب ناپذیری بر مصرف کنندگان تأثیر می گذارد. هنگامی که قیمت ها به طور قابل توجهی افزایش می یابد، اثر کاهشی دارد و در نهایت بر قیمت مصرف کننده تأثیر می گذارد. اگر این تاثیر قابل توجه باشد، در قرائت های آتی از شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) منعکس می شود، که نشان دهنده روند صعودی کلی در سطوح قیمت است. بنابراین، شاخص قیمت تولیدکننده به عنوان یک شاخص اولیه فشارهای تورمی بالقوه عمل می کند و بینش هایی را در مورد مسیر قیمت های مصرف کننده ارائه می دهد.
تورم و تاثیر آن بر اقتصاد
حفظ کنترل بر سطح عمومی قیمت ها برای اقتصاد مفید است. هنگامی که تقاضا برای کالاها و خدمات افزایش می یابد، کسب و کارها با افزایش مخارج سرمایه ای و گسترش نیروی کار خود برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد پاسخ می دهند. با این حال، افزایش شدید قیمت ها چالشی را ایجاد می کند زیرا قدرت خرید پول یک کشور را از بین می برد. به عنوان مثال، امروزه یک دلار آمریکا در مقایسه با سال قبل از قدرت خرید کمتری برخوردار است.
با بازتاب به دهه 1950، جایی که قیمت بنزین 0.27 دلار، اجاره آپارتمان 42 دلار در ماه و بلیط سینما 0.48 دلار بود، تفاوت های فاحشی در مقایسه با قیمت های امروزی ظاهر می شود. این واگرایی سوالاتی را در مورد فرسایش ارزش پول محلی در طول زمان ایجاد می کند. در پاسخ به این چالش، بانک‌های مرکزی از ابزارهایی مانند تعدیل نرخ بهره برای کاهش فشارهای تورمی استفاده می‌کنند و در نتیجه از قدرت خرید ارز محافظت می‌کنند.
به طور کلی، PPI به عنوان یک ابزار حیاتی برای معامله گران برای اندازه گیری فشارهای تورمی، پیش بینی پاسخ های سیاستی، و تنظیم استراتژی های معاملاتی خود بر این اساس برای هدایت موثر نوسانات بازار عمل می کند.
می‌خواهم اولین نفری باشم که از پست‌هایی که در آرادفین منتشر می‌شود، آگاه شوم.
